Sinds de voorbije verkiezingen, die door sommigen als een ware aardverschuiving werden ervaren, werden de kaarten grondig door elkaar geschud.
Op een rijtje gezet: de mokerslag die CD&V werd toegediend, de MR die er niet in slaagde de PS naar de kroon te dingen, de magere resultaten voor de VLD ten gevolge van het optreden van diens onstuimige jonge voorzitter en de SP.a die maar niet van de grond raakt, ondanks het grondige denkwerk van de Frank Vandenbroecke's en Johan Vandelanotte's.
De meteorietpartij NV-A had dus de nodige speelruimte om aan te tonen dat het meer in de mars had dan een radicaal discours; dat het ook op politiek vlak iets te betekenen had. Het is inmiddels afwachten geblazen. De met de nodige pretentie genoemde 'high level groep' doet het inmiddels ook niet beter, de twee spilfiguren hebben er trouwens inmiddels de brui aan gegeven.
Voor wat Brussel betreft bleek zeer snel dat het centrale discussiepunt de 'juiste financiering' zou worden, en zo is trouwens ook gebleken.
Voor zover geweten waren de verschillende partijen ei zo na rond met een akkoord, maar de niet doorgepraatte problemen bleven overeind: Vlaanderen blijft Brussel beschouwen als een tweederangsgewest dat evenwel broodnodig is voor het internationaal imago van een "Vlaamse Staat", terwijl de franstaligen het hebben over zelfbestuur van de Gewesten (onder meer bij monde van Rudy Demotte), wat evenwel gepaard zou gaan met een versterking van de "as Brussel-Wallonië", zoals in het plan B, in sommige kranten uiteengezet, staat ingeschreven. Onnodig te stellen dat eens te meer, de Brusselse bevolking niet werd geraadpleegd over deze gang van zaken. Wellicht omdat ze herhaaldelijk te horen heeft gegeven dat ze lak had aan het statuut van ondergeschikt gewest, maar ook geen heil ziet in de franstalige artefact 'Brussel-Wallonië'.
Heden wordt er alsmaar opener gepraat over de resultaten van diverse geloofwaardige studies, die aantonen dat de financiële transfers van Brussel naar Wallonië -volgens de laagste ramingen- minstens zes miljard euro zou bedragen, en van Brussel naar Wallonië minstens vier miljard. Dit stelt natuurlijk de ganse problematiek van de 'correcte financiering' in een totaal ander daglicht.
De doorsnee-Brusselaar, die inmiddels toch wel op de hoogte is van het feit dat Brussel heden de middelen niet ontvangt waarom het recht heeft, aanziet nu met lede ogen dat het Gewest op een structurele wijze gepluimd wordt en dat de rijkdom die er in dit Gewest voortgebracht wordt, via kreupele akkoorden en foutieve financiële evaluaties naar elders wordt versluisd.
Brussel moet het hoofd bieden aan een enorme uitdaging, met name de bevolkingsexplosie die ons te wachten staat, waarbij in de loop van de volgende tien jaar 150.000 mensen zullen bijkomen, met andere woorden anderhalve keer Leuven of 5 maal Louvain-la-Neuve, om maar twee voorbeelden te geven.
Aangezien de overgrote meerderheid van deze bevolkingstoename zal plaatsvinden in kansarme groepen, zullen we binnen afzienbare tijd voor een haast onosplosbare komen te staan en zullen de problemen zich opstapelen (wegens gettovorming, gebrek aan opleiding en culturele vorming, enz...)
De multiculturele samenleving zal niet meer de mooie droom zijn van de XXIe eeuw maar zou wel eens kunnen verworden tot een ware nachtmerrie indien er niet gepast gehandeld wordt, om te vermijden dat de weg geëffend wordt voor -een nederlandstalige of franstalige- evenknie van Geert Wilders.
Hoog tijd dus dat men in Brussel ophoudt met rondjes te rijden, mooie redevoeringen te houden, thinks tanks op te zetten en universitaire colloquia te organiseren. Tijd dus dat de Brusselaars zelf eens een vertoning van de "Stomme van Portici" opvoeren. Vraag is niet meer of dit zal gebeuren, maar gewoon: wanneer!
Op een rijtje gezet: de mokerslag die CD&V werd toegediend, de MR die er niet in slaagde de PS naar de kroon te dingen, de magere resultaten voor de VLD ten gevolge van het optreden van diens onstuimige jonge voorzitter en de SP.a die maar niet van de grond raakt, ondanks het grondige denkwerk van de Frank Vandenbroecke's en Johan Vandelanotte's.
De meteorietpartij NV-A had dus de nodige speelruimte om aan te tonen dat het meer in de mars had dan een radicaal discours; dat het ook op politiek vlak iets te betekenen had. Het is inmiddels afwachten geblazen. De met de nodige pretentie genoemde 'high level groep' doet het inmiddels ook niet beter, de twee spilfiguren hebben er trouwens inmiddels de brui aan gegeven.
Voor wat Brussel betreft bleek zeer snel dat het centrale discussiepunt de 'juiste financiering' zou worden, en zo is trouwens ook gebleken.
Voor zover geweten waren de verschillende partijen ei zo na rond met een akkoord, maar de niet doorgepraatte problemen bleven overeind: Vlaanderen blijft Brussel beschouwen als een tweederangsgewest dat evenwel broodnodig is voor het internationaal imago van een "Vlaamse Staat", terwijl de franstaligen het hebben over zelfbestuur van de Gewesten (onder meer bij monde van Rudy Demotte), wat evenwel gepaard zou gaan met een versterking van de "as Brussel-Wallonië", zoals in het plan B, in sommige kranten uiteengezet, staat ingeschreven. Onnodig te stellen dat eens te meer, de Brusselse bevolking niet werd geraadpleegd over deze gang van zaken. Wellicht omdat ze herhaaldelijk te horen heeft gegeven dat ze lak had aan het statuut van ondergeschikt gewest, maar ook geen heil ziet in de franstalige artefact 'Brussel-Wallonië'.
Heden wordt er alsmaar opener gepraat over de resultaten van diverse geloofwaardige studies, die aantonen dat de financiële transfers van Brussel naar Wallonië -volgens de laagste ramingen- minstens zes miljard euro zou bedragen, en van Brussel naar Wallonië minstens vier miljard. Dit stelt natuurlijk de ganse problematiek van de 'correcte financiering' in een totaal ander daglicht.
De doorsnee-Brusselaar, die inmiddels toch wel op de hoogte is van het feit dat Brussel heden de middelen niet ontvangt waarom het recht heeft, aanziet nu met lede ogen dat het Gewest op een structurele wijze gepluimd wordt en dat de rijkdom die er in dit Gewest voortgebracht wordt, via kreupele akkoorden en foutieve financiële evaluaties naar elders wordt versluisd.
Brussel moet het hoofd bieden aan een enorme uitdaging, met name de bevolkingsexplosie die ons te wachten staat, waarbij in de loop van de volgende tien jaar 150.000 mensen zullen bijkomen, met andere woorden anderhalve keer Leuven of 5 maal Louvain-la-Neuve, om maar twee voorbeelden te geven.
Aangezien de overgrote meerderheid van deze bevolkingstoename zal plaatsvinden in kansarme groepen, zullen we binnen afzienbare tijd voor een haast onosplosbare komen te staan en zullen de problemen zich opstapelen (wegens gettovorming, gebrek aan opleiding en culturele vorming, enz...)
De multiculturele samenleving zal niet meer de mooie droom zijn van de XXIe eeuw maar zou wel eens kunnen verworden tot een ware nachtmerrie indien er niet gepast gehandeld wordt, om te vermijden dat de weg geëffend wordt voor -een nederlandstalige of franstalige- evenknie van Geert Wilders.
Hoog tijd dus dat men in Brussel ophoudt met rondjes te rijden, mooie redevoeringen te houden, thinks tanks op te zetten en universitaire colloquia te organiseren. Tijd dus dat de Brusselaars zelf eens een vertoning van de "Stomme van Portici" opvoeren. Vraag is niet meer of dit zal gebeuren, maar gewoon: wanneer!
