Ideeën en concepten zijn ten gronde het gevolg van sociale en economische krachtsverhoudingen; laten we dat als uitgangspunt nemen.
Welnu, de Europese constructie kan in het licht daarvan even onder de loupe genomen worden, nu België voor zes maanden het voorzitterschap heeft van de Europese Unie.
Het initieel project was mooi: het ging om samenwerking tussen landen die sinds eeuwen met elkaar oorlog voerden, landen die enorme schade en leed hadden veroorzaakt aan het Europese continent en die begin vorige eeuw enkel aan de eigen machtspositie dachten.
Europa werd daarom gezien als een 'revolutionair' project, met voor de Europese burger een groeiende aandacht voor de sociale dimensie, en daarnaast langs economische kant een betere samenwerking en taakverdeling tussen de lidstaten ten bate van de Euroburger.
Zo is Europa van start gegaan met de EGKS (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal), en vrij snel volgden er andere economische verdragen.
Toch, en van in de beginne, waren niet alle landen het eens over de reikwijdte van wat er met Europa moest gebeuren. Denken we maar aan het Verenigd Koninkrijk, dat nooit heeft willen toetreden tot de Europese munt.
Daarnaast heeft de Europese Unie zich op tentakulaire wijze uitgebreid, met instellingen alom (de Unie, de Commissie, de Raad, de Ministerraad en het Europees Parlement). Merkwaardig is daarbij wel dat het Europees Parlement omzeggens geen wetgevende bevoegdheid heeft, maar dat de meeste voorstellen komen van de Ministerraad na voorafgaandelijk overleg (sommigen spreken eerder van koehandel). De 527 parlementsleden kunnen dus bekrachtigen, maar ze voeren ook geen controlerende functie uit. Een slecht punt inzake democratische controle, dat zeker!
Waarom zijn in de loop der jaren, en het voorbije decennium meer dan ooit, vele Europese burgers 'koele minnaars' geworden van Europa? Waarom, wanneer de burger geraadpleegd wordt in Frankrijk, Nederland en Ierland via een referendum (waar we in België zelfs niet aan toe zijn) werden de voorgestelde verdragen onthaald op een massal 'njet'?
Welnu, naar mijn gevoel moet je geen hooggespecialiseerd jurist zijn om in te zien dat Europa geëvolueerd is van een wervend project naar een ultraliberaal instrument ten dienste van het grootkapitaal (met bijzondere aandacht voor de grootsten), en dat bijvoorbeeld onze openbare diensten die een sociale rol in de lidstaten vervullen (post, spoorwegen, ...noem maar op) worden ontmanteld ten bate van megabedrijven die winstbejag tot enig doel hebben. Wanneer Europa de Belgische staat verbood om steun te verlenen aan een noodlijdend Sabena, wetende dat er duizenden banen op de tocht kwamen te staan, ging zij haar boekje -op sociaal vlak- te buiten.
We zullen heel voorzichtig het landbouw- en het visserijbeleid terzijde laten, de gevolgen zijn meer dan bekend. In België verdwijnen omzeggens alle kleine boerderijen, enkel degene die in handen zijn van het concern Boerenbond hebben op termijn nog een waterkans om te overleven.
Inmiddels gaat Europa verder met haar regelneverij. Jaarlijks komen er duizenden nieuwe wetten bij -die omzeggens niemand kent noch leest- en die moeten omgezet worden in nationale wetgeving. De burger heeft het al lang opgegeven om dit trachten te begrijpen.
En toch, het verzet tegen het Europa dat ons vandaag voorgeschoteld wordt groeit met de dag. Niet omdat de Europeanen « eurosceptici » zouden zijn, maar wellicht omdat ze, bewust of onbewust, begrepen hebben dat het Europa waarvan gedroomd werd, met name een sociaal rechtvaardig Europa, er nooit gekomen is en in de huidige omstandigheden ook nooit komen zal.
In het verleden toonde Europa, weze het met grote ups and downs, toch wel aandacht voor de mens, de burger en zijn rol in de maatschappij. Verschillende lidstaten houden er vandaag uiteenlopende sociale politieken op na (inzake werkloosheidsuitkering en begeleidingsmaatregelen naar werk, pensioengerechtigde leeftijd, sociale voorzorg, edm.), waarbij Europa de gelegenheid had om ook haar sociale dimensie aan bod te laten komen via een harmonisering van de verschillende stelsels naar de meest sociaal vooruitstevende oplossing.
Daarmee had Europa kunnen duidelijk maken dat er geen sprake was van een evolutie in dezelfde richting als de Verenigde Staten, waar de kloof tussen arm en rijk enorm is geworden. Jammer maar helaas, we zitten volledige in het kielzog van het ultraliberale Amerika. In Euopa is vandaag één burger op zes arm (op of onder de armoedegrens).
Darnaast -naast het economische en het sociale luik- heeft Europa wel zeer bijzondere aandacht geschonken aan het gerechterlijk-politioneel luik. De politietaken zijn enorm uitgebreid, het 'big brother'gehalte van Europa is niet meer correct in te schatten (we zullen via biometrie wellicht binnen afzienbare tijd allemaal in niet-toegankelijke databanken terecht komen) en de verschillende organen als Europol, Eurojust enz... hebben van Europa effectief een « fortress » gemaakt. En dan praten we nog niet over Frontex, dat de Europese grenzen bewaakt en naar verluidt verantwoordelijk is voor het zinken van schepen afkomstig van Noord-Afrika met pakken wanhopige immigranten in spe.
Laten we geen Eurosceptici zijn, maar voorstanders van een totaal ander Europa waarin de mens, de burger voorop komt te staan, een Europa dat niet ten dienste staat van financiële kringen en economische concerns.
No comments:
Post a Comment