Een juiste financiering van Brussel: elementen voor een objectief debat

Recentelijk heeft de Brusselse regering aan specialisten gevraagd om te onderzoeken welke posten aan de basis liggen van de structurele onderfinanciering van het Brussels Gewest.

Naar verluid zouden in dit verslag een aantal héél duidelijke elementen naar voor komen, waarvan sommige tot hiertoe onderbelicht werden.

Laten we ze even op een rijtje zetten.

Een eerste, tevens belangrijkste element is blijkbaar het feit dat Brussel meer dan 400 miljoen euro misloopt doordat de solidariteit tussen gemeenten omzeggens niet meespeelt. In de andere gewesten bestaat er solidariteit tussen de (meer) landelijke gemeenten en de (armere) steden via het gemeentefonds.
Bij wijze van voorbeeld, voor Vlaanderen ziet de verdeelsteutel er als volgt uit:
http://212.123.19.141/ALLESNL/wet/detailframe.vwp?WETID=-1&SID=0
Aangezien er in het Brussels gewest geen echte solidariteit is tussen de gemeenten (wel integendeel, er is eerder sprake van concurrentie) en er geen beroep kan gedaan worden op het rijke(re) hinterland, blijft het hier solidariteitsprinciepe een wensdroom.

Verder zou Brussel ook een kleine 100 miljoen euro moeten ontvangen, rekening gehouden met de grote concentratie aan kansarmen in ons gewest. Gezien de huidige prognoses inzake bevolkingsaangroei in de komende tien jaar dient dit bedrag als zeer conservatief beschouwd te worden en zal het snel moeten groeien!

Brussel is een geografisch klein gewest, dat wel veel politieke en administratieve functies waarneemt, waarmee niet onaanzienlijke bedragen aan gekoppeld zijn, die verhoudingsgewijs veel hoger liggen dan in de andere gewesten. Ook dit gegeven zou goed zijn voor tientallen miljoenen euro aan uitgaven die nergens gecompenseerd worden. Geschatte kostprijs: iets minder dans 100 miljoen euro.

Ons stadsgewest staat verder borg voor politie- en ordediensten - niet alleen voor wat nodig is voor de 19 gemeente- , maar ook voor tal val publieke opkomsten, Eurotoppen, nationale en internationale betogingen die moeten omkaderd worden, enz... waardoor de gemeenten 12% (in plaats van 9% elders) aan de zes politiezones toekennen, wat goed is voor een dikke 50 miljoen euro.

Reken daar nog eens de 'dode hand' bij, die geschat wordt op meer dan 300 miljoen, en er ontstaat een totaal nieuw kostenplaatje.

Uiteraard mogen de inkomsten niet over het hoofd gezien worden: Beliris is goed voor honderden miljoenen euro, maar daar dient aan toegevoegd dat heelwat projecten die binnen het kader van Beliris worden uitgevoerd, in feite door de federale overheid zouden moeten gedragen worden. Ook zo voor een aantal NMBS-projecten.

Natuurlijk heeft Brussel ook specifieke inkomsten (op kultuur- en toeristisch gebied, bijvoorbeeld), en daarom zou het juist goed zijn dat het Brussels Gewest over eigen ministers voor toerisme en voor kultuur zou kunnen beschikken.

En, laten we wel wezen, Brussel moet ook een aantal interne maatregelen treffen: zo bijvoorbeeld de activering van de aankoopcentrales voor de gemeenten, politiezones en huisvestingsmaatschappijen.

En moeten er nu per sé 33 huisvestingsmaatschappijen in Brussel aanwezig zijn? Zou het niet wat eenvoudiger kunnen, door te fuseren en daarbij meteen rekening te houden met de regionale planning die bvb aanduidt waar er nog beschikbare ruimte voorhanden is? Om aldus te vermijden dat regionale huisvestingsplannen worden afgeblokt door gemeenten?

Men kan voor- of tegenstander zijn van de fusie van gemeenten (persoonlijk zie ik meer voor- dan nadelen), maar of de 19 baronnieën nu al dan niet blijven bestaan, er zal beter en meer moeten samengewerkt worden.
Dan pas zal onze claim als rechtmatig kunnen aanhoord worden.

Of toch niet? Want indien de vraag naar een rechtvaardigere financiering er komt van een of andere 'taalzuivere' politieke partij,, zal ze in eerste instantie botsten op weerstand van de andere communautair opgedeelde partijen, die de zaken zullen bekijken met een verwrongen communautaire bril....

Hoe dan ook, laten we -als Pro Bruxselaars- hopen dat er een aantal van deze argumenten in de Vandelanoote-nota mee werden opgenomen en tot hun recht zullen komen!

Regeringsonderhandelingen "Game over.... tilt"

Sinds de voorbije verkiezingen, die door sommigen als een ware aardverschuiving werden ervaren, werden de kaarten grondig door elkaar geschud.

Op een rijtje gezet: de mokerslag die CD&V werd toegediend, de MR die er niet in slaagde de PS naar de kroon te dingen, de magere resultaten voor de VLD ten gevolge van het optreden van diens onstuimige jonge voorzitter en de SP.a die maar niet van de grond raakt, ondanks het grondige denkwerk van de Frank Vandenbroecke's en Johan Vandelanotte's.
De meteorietpartij NV-A had dus de nodige speelruimte om aan te tonen dat het meer in de mars had dan een radicaal discours; dat het ook op politiek vlak iets te betekenen had. Het is inmiddels afwachten geblazen. De met de nodige pretentie genoemde 'high level groep' doet het inmiddels ook niet beter, de twee spilfiguren hebben er trouwens inmiddels de brui aan gegeven.

Voor wat Brussel betreft bleek zeer snel dat het centrale discussiepunt de 'juiste financiering' zou worden, en zo is trouwens ook gebleken.

Voor zover geweten waren de verschillende partijen ei zo na rond met een akkoord, maar de niet doorgepraatte problemen bleven overeind: Vlaanderen blijft Brussel beschouwen als een tweederangsgewest dat evenwel broodnodig is voor het internationaal imago van een "Vlaamse Staat", terwijl de franstaligen het hebben over zelfbestuur van de Gewesten (onder meer bij monde van Rudy Demotte), wat evenwel gepaard zou gaan met een versterking van de "as Brussel-Wallonië", zoals in het plan B, in sommige kranten uiteengezet, staat ingeschreven. Onnodig te stellen dat eens te meer, de Brusselse bevolking niet werd geraadpleegd over deze gang van zaken. Wellicht omdat ze herhaaldelijk te horen heeft gegeven dat ze lak had aan het statuut van ondergeschikt gewest, maar ook geen heil ziet in de franstalige artefact 'Brussel-Wallonië'.

Heden wordt er alsmaar opener gepraat over de resultaten van diverse geloofwaardige studies, die aantonen dat de financiële transfers van Brussel naar Wallonië -volgens de laagste ramingen- minstens zes miljard euro zou bedragen, en van Brussel naar Wallonië minstens vier miljard. Dit stelt natuurlijk de ganse problematiek van de 'correcte financiering' in een totaal ander daglicht.

De doorsnee-Brusselaar, die inmiddels toch wel op de hoogte is van het feit dat Brussel heden de middelen niet ontvangt waarom het recht heeft, aanziet nu met lede ogen dat het Gewest op een structurele wijze gepluimd wordt en dat de rijkdom die er in dit Gewest voortgebracht wordt, via kreupele akkoorden en foutieve financiële evaluaties naar elders wordt versluisd.

Brussel moet het hoofd bieden aan een enorme uitdaging, met name de bevolkingsexplosie die ons te wachten staat, waarbij in de loop van de volgende tien jaar 150.000 mensen zullen bijkomen, met andere woorden anderhalve keer Leuven of 5 maal Louvain-la-Neuve, om maar twee voorbeelden te geven.
Aangezien de overgrote meerderheid van deze bevolkingstoename zal plaatsvinden in kansarme groepen, zullen we binnen afzienbare tijd voor een haast onosplosbare komen te staan en zullen de problemen zich opstapelen (wegens gettovorming, gebrek aan opleiding en culturele vorming, enz...)

De multiculturele samenleving zal niet meer de mooie droom zijn van de XXIe eeuw maar zou wel eens kunnen verworden tot een ware nachtmerrie indien er niet gepast gehandeld wordt, om te vermijden dat de weg geëffend wordt voor -een nederlandstalige of franstalige- evenknie van Geert Wilders.
Hoog tijd dus dat men in Brussel ophoudt met rondjes te rijden, mooie redevoeringen te houden, thinks tanks op te zetten en universitaire colloquia te organiseren. Tijd dus dat de Brusselaars zelf eens een vertoning van de "Stomme van Portici" opvoeren. Vraag is niet meer of dit zal gebeuren, maar gewoon: wanneer!

Democratische bescherming van de minderheden: wat met de taalgemengde gezinnen?

Sinds geruime tijd slaan Vlamingen en franstaligen elkaar om de oren met het argument dat er geen respect zou opgeleverd worden voor de (taal)minderheden : in Vlaanderen, in de Rand, wordt het de franstaligen het leven vaak zuur gemaakt op administratief gebied (ook al zouden kleine taalinspanningen van franstalige nieuwkomers in de Rand meer dan welkom zijn), terwijl in Brussel, tweetalige stad en Regio, het Nederlands nog steeds het zwakke broertje is en de taalwetgeving -ook op administratief vlak- aan de laars wordt gelapt.

Vlamingen die naar Wallonië verhuizen of er gevestigd zijn, vormen blijkbaar geen probleem: tot hiertoe heb ik nooit gehoord dat er 'faciliteiten' door die groep geclaimed zou worden (op de enkele en sinds lang bestaande faciliteitsregelingen na).

Zorgwekkend is de manier waarop er vandaag omgegaan wordt met taalgemengde gezinnen. In de meeste andere landen worden taalgemengde gezinnen (bijvoorbeeld Engels/Spaans) met beide handen toegejuicht: een meerwaarde voor de kinderen, zo wordt gesteld, een kansje meer in het leven en een open kijk op de wereld.

Niet zo in België, waar de taalgemengde gezinnen vaak als 'vreemde eenden' door het leven gaan.

Steeds meer leven Vlamingen en franstaligen naast elkaar, als ze al niet beginnen elkaar uit de weg te gaan om conficten te vermijden. Wellicht vanuit een defensieve houding, maar psychologische studies (*) tonen aan dat de confrontatie met de andere (cultuur) de kans biedt om psychische mechanismen te ontwikkelen die plaats schenken aan « de andere », die het « andere » aanvaardbaar maakt, waarbij een mogelijkheid tot dialoog ontstaat, hoe moeilijk ook, zodat moeilijke dingen kunnen verwoord worden en verschillen aanvaard.

Het zou daarom een goede zaak zijn ons oor wat meer te luister te leggen bij taalgemengde gezinnen om te putten uit hun ervaringen.

Onze media treffen wellicht ook schuld aan dit vervreemdingsverschijnsel: ze zenden enkel negatieve signalen uit – good news is no news- en angst doet natuurlijk verkopen.

Bij wijze van voorbeeld: de laatste maanden stonden de kranten vol van de zogenaamde « Maddens-doctrine » (vereenvoudigd gezegd: « Onderhandel met de franstaligen wanneer zij op hun knieën komen bedelen »), daar waar er zeer beperkte aandacht werd geschonken aan de voorstellen van bvb de professoren Van Parijs (die opkomt voor een -zij het gelimiteerd- nationaal kiesdistrict) of Philippe Destatte (die pleit voor een federale Staat die stoelt op vier gewesten).

Je moet als taalgemengd gezin echt op je hoede zijn, je niet laten meeslepen door makkelijke slogans die doorgaans kwetsend zijn voor de andere taalgemeenschap. Pijnlijke dingen moeten doorgepraat worden in alle openheid en zonder vooroordelen, waarbij de ene de andere zijn « groot gelijk » niet wil opdringen. Een hele opdracht.

Conclusie is voor mij dat in het algemeen, meertaligheid in alle gevallen een troef is, en dat de wederzijdse kennis van de andere taal heelwat misverstanden zal verhinderen.

Maar als we verder gaan in het opsplitsen van het land in taalgemeenschappen en het ophitsen van de ene gemeenschap tegenover de andere, zullen we vroeg of laat onze stem moet laten horen als « minderheid » in dit land, en wie weet, beroep moeten doen op de Europe wetgeving inzake bescherming van de minderheden (voor zover een minderheid niet moet bestaan uit een homogene taal- of cultuurgroep).

(*) Rimé Bernard en anderen: « Emotions et attitudes face aux relations entre les communautés linguistiques en Belgique chez des répondants francophones et néerlandophones de différentes orientations politiques ».

A vos portefeuilles - Een gat in uw portemonnee???

Wat denken jullie van de voorziene splitsing van de kinderbijslag? Zijn jullie bereid om te kiezen tussen een Vlaams en een Waals systeem?

Que pensez-vous de la scission des allocations familiales? Prêts à opter pour l'éventuel système francophone ou flamand et à en porter les conséquences financières?

Trouvez-vous normal qu'un vaccin hyperimportant coûte 5 fois plus au francophone qu'au flamand? Ne sommes nous pas tous égaux devant la santé?
Les Bruxellois payeront donc également 5 fois plus, sauf si les commissions communautaires s'en mêlent, auquel cas il y aura vraisemblablement différence entre les néerlandophones BXLois et les FR- BXL-ois...

Wat vinden jullie van het feit dat franstaligen 5 maal meer moeten betalen voor een vaccin tegen baarmoederhalskanker dans de Vlamingen? Zijn we niet allen gelijk wanneer het om gezondheid gaat?

En "francophonie", les jeunes wallons peuvent bénéficier d'un plan Marshall-jeunes pour aller étudier à l'étranger (sommes s'élevant à qq milliers d'euros), tandis que les jeunes FR bruxellois, non. Pour la Wallonie, étudier à l'étranger fait partie des études, à BXL de la formation à l'emploi... Cherchez l'erreur!

Ik lees tamelijk veel boeken in het Nederlands, Frans en Engels. Welnu, het ergert mij mateloos dat ik me in twee verschillende 'hoofdstelijke' bibliotheken moet inschrijven (en er het prijskaartje voor moet betalen) terwijl we toch in een multiculturele en veeltalige (150) Europese stad wonen. U niet?

Quand nous lisons qu'a BXL, il y a un coach pour activer 300 sans emploi et en Flandre 1 pour 30, n'y a-t-il pas un petit problème?

Het activeringsbeleid van werkzoekenden voorziet één coach voor 30 personen in VL, voor 300 in BXL? Alles kosjer?

In het buitenland worden de Gewesten vaak vertegenwoordigd, naast de Belgische attaché, door 2 of 3 regionale attachés? Heeft iemand daarvan al eens een kosten/batenanalyse gemaakt?

A l'étranger, outre le délégué fédéral, nous disposons dans de nombreux pays de deux, voir de 3 attachés économiques régionaux. Quelqu'un a-t-il connaissance d'une étude coûts-bénéfices qui aurait été réalisée par rapport à cette situation?

Les 380.000 navetteurs utilisent pour une bonne part la STIB sans participer au surcoût qui est porté par les seuls Bruxellois? Juste?

De 380.000 pendelaars uit VL en WL die in Brussel werken, gebruiken heel vaak de MIVB, waarvan de kosten niet gedekt worden door de reiskaartjes. De Brusselaars betaalt dus (rechtstreeks en onrechtstreeks) heelwat meer. Zuiver op de graat?

Nos seniors qui doivent se rendre en maison de repos à BXL se retrouvent souvent devant le choix difficile: aller dans une 'maison' dont ont ne connait pas forcement la langue véhiculaire mais qui offre de meilleurs services... Deux poids, deux mesures? Une ponction importance, en tout cas, pour les portefeuilles des vieux et/ou de leurs enfants...

Onze ouden die naar een rusthuis moeten (dit geldt bvb ook voor 'nieuwe belgen' die hun loopbaan achter de rug hebben, staan soms voor een moeilijke keuze: kiezen voor een tehuis waarvan men de taal niet machtig is, maar waar de levenskwaliteit beter is, of een tehuis waar de voertaal gekend is maar op een lager pitje draait... Twee maten, twee gewichten? De prijs daarvan voor de portemonnee van de ouden en voor hun kinderen?


Etc etc etc...

Deze lijst is nog maar een begin, enkele zaken die me door het hoofd schoten.
Ajoutez vous-même d'autres sujets à cette liste svp!!!

Et, bien entendu, ceci sont des exemples d'ordre général, tous les détails n'ont pas été vérifiés jusqu'à la dernière virgule.
Het gaat om grote lijnen, niet om detailsituaties.

De nombreux autres domaines n'ont donc pas été évoqués... mais...


IL EN VA DE VOTRE ARGENT !!!!!

GANS DIE NEVROTISCHE DISCUSSIES HEBBEN WEL EEN WEERSLAG OP UW FINANCIELE SITUATIE!!!!!!!!!!!!!

6 maand Belgisch EU-voorzitterschap: Draagt dit Europa bij tot het welzijn van de Europeanen ?

Ideeën en concepten zijn ten gronde het gevolg van sociale en economische krachtsverhoudingen; laten we dat als uitgangspunt nemen.

Welnu, de Europese constructie kan in het licht daarvan even onder de loupe genomen worden, nu België voor zes maanden het voorzitterschap heeft van de Europese Unie.

Het initieel project was mooi: het ging om samenwerking tussen landen die sinds eeuwen met elkaar oorlog voerden, landen die enorme schade en leed hadden veroorzaakt aan het Europese continent en die begin vorige eeuw enkel aan de eigen machtspositie dachten.

Europa werd daarom gezien als een 'revolutionair' project, met voor de Europese burger een groeiende aandacht voor de sociale dimensie, en daarnaast langs economische kant een betere samenwerking en taakverdeling tussen de lidstaten ten bate van de Euroburger.

Zo is Europa van start gegaan met de EGKS (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal), en vrij snel volgden er andere economische verdragen.

Toch, en van in de beginne, waren niet alle landen het eens over de reikwijdte van wat er met Europa moest gebeuren. Denken we maar aan het Verenigd Koninkrijk, dat nooit heeft willen toetreden tot de Europese munt.

Daarnaast heeft de Europese Unie zich op tentakulaire wijze uitgebreid, met instellingen alom (de Unie, de Commissie, de Raad, de Ministerraad en het Europees Parlement). Merkwaardig is daarbij wel dat het Europees Parlement omzeggens geen wetgevende bevoegdheid heeft, maar dat de meeste voorstellen komen van de Ministerraad na voorafgaandelijk overleg (sommigen spreken eerder van koehandel). De 527 parlementsleden kunnen dus bekrachtigen, maar ze voeren ook geen controlerende functie uit. Een slecht punt inzake democratische controle, dat zeker!

Waarom zijn in de loop der jaren, en het voorbije decennium meer dan ooit, vele Europese burgers 'koele minnaars' geworden van Europa? Waarom, wanneer de burger geraadpleegd wordt in Frankrijk, Nederland en Ierland via een referendum (waar we in België zelfs niet aan toe zijn) werden de voorgestelde verdragen onthaald op een massal 'njet'?

Welnu, naar mijn gevoel moet je geen hooggespecialiseerd jurist zijn om in te zien dat Europa geëvolueerd is van een wervend project naar een ultraliberaal instrument ten dienste van het grootkapitaal (met bijzondere aandacht voor de grootsten), en dat bijvoorbeeld onze openbare diensten die een sociale rol in de lidstaten vervullen (post, spoorwegen, ...noem maar op) worden ontmanteld ten bate van megabedrijven die winstbejag tot enig doel hebben. Wanneer Europa de Belgische staat verbood om steun te verlenen aan een noodlijdend Sabena, wetende dat er duizenden banen op de tocht kwamen te staan, ging zij haar boekje -op sociaal vlak- te buiten.

We zullen heel voorzichtig het landbouw- en het visserijbeleid terzijde laten, de gevolgen zijn meer dan bekend. In België verdwijnen omzeggens alle kleine boerderijen, enkel degene die in handen zijn van het concern Boerenbond hebben op termijn nog een waterkans om te overleven.

Inmiddels gaat Europa verder met haar regelneverij. Jaarlijks komen er duizenden nieuwe wetten bij -die omzeggens niemand kent noch leest- en die moeten omgezet worden in nationale wetgeving. De burger heeft het al lang opgegeven om dit trachten te begrijpen.

En toch, het verzet tegen het Europa dat ons vandaag voorgeschoteld wordt groeit met de dag. Niet omdat de Europeanen « eurosceptici » zouden zijn, maar wellicht omdat ze, bewust of onbewust, begrepen hebben dat het Europa waarvan gedroomd werd, met name een sociaal rechtvaardig Europa, er nooit gekomen is en in de huidige omstandigheden ook nooit komen zal.

In het verleden toonde Europa, weze het met grote ups and downs, toch wel aandacht voor de mens, de burger en zijn rol in de maatschappij. Verschillende lidstaten houden er vandaag uiteenlopende sociale politieken op na (inzake werkloosheidsuitkering en begeleidingsmaatregelen naar werk, pensioengerechtigde leeftijd, sociale voorzorg, edm.), waarbij Europa de gelegenheid had om ook haar sociale dimensie aan bod te laten komen via een harmonisering van de verschillende stelsels naar de meest sociaal vooruitstevende oplossing.

Daarmee had Europa kunnen duidelijk maken dat er geen sprake was van een evolutie in dezelfde richting als de Verenigde Staten, waar de kloof tussen arm en rijk enorm is geworden. Jammer maar helaas, we zitten volledige in het kielzog van het ultraliberale Amerika. In Euopa is vandaag één burger op zes arm (op of onder de armoedegrens).

Darnaast -naast het economische en het sociale luik- heeft Europa wel zeer bijzondere aandacht geschonken aan het gerechterlijk-politioneel luik. De politietaken zijn enorm uitgebreid, het 'big brother'gehalte van Europa is niet meer correct in te schatten (we zullen via biometrie wellicht binnen afzienbare tijd allemaal in niet-toegankelijke databanken terecht komen) en de verschillende organen als Europol, Eurojust enz... hebben van Europa effectief een « fortress » gemaakt. En dan praten we nog niet over Frontex, dat de Europese grenzen bewaakt en naar verluidt verantwoordelijk is voor het zinken van schepen afkomstig van Noord-Afrika met pakken wanhopige immigranten in spe.

Laten we geen Eurosceptici zijn, maar voorstanders van een totaal ander Europa waarin de mens, de burger voorop komt te staan, een Europa dat niet ten dienste staat van financiële kringen en economische concerns.

Interview in het e-dagblad "De Groene Belg"

Interviews doen met politici die al dagelijks in de massamedia aan bod komen, is niet de taak van alternatieve media. Wel de nieuwe partijen opzoeken en onderzoeken of zij nieuwe antwoorden kunnen bieden hebben op vaak aloude problemen. Vandaag een gesprek met Thierry Vanhecke van Pro Bruxsel, een partij die specifiek voor het belang van alle Brusselaars opkomt en die daarom ooit smalend in de pers afgedaan werd als een "Brussels NVA." Ten onrechte zoals zal blijken.

Onderstaand interview vond plaats eind mei, in hartje Brussel, op een zonovergoten terrasje waar we gedurende ons anderhalf uur durend onderhoud 7 keer opgeschrikt werden door loeiende politiesirenes. Onderweg naar de afspraak was ik al een jankende sirenewagen van Sibelga tegengekomen: het lijkt soms of iedereen in Brussel met een sirene mag rondvliegen. En wat gaat Pro Bruxsel hier aan doen als de partij op Brussels niveau mag meeregeren, mijnheer Vanhecke ?

Thierry Vanhecke: "Inderdaad, dat is één van de moeilijk berekenbare, maar onaanvaardbare vormen van vervuiling in Brussel. Wel dat moet natuurlijk gereglementeerd worden via een effectief "Geluidsplan voor Brussel." Nu loopt het de spuigaten uit. Dat moet in overleg met alle betrokkenen want de hulpdiensten moeten zich ook een weg kunnen banen ..."

jpe: Een typisch politieker-antwoord ... En ondertussen lijden de burgers verder . . .

Thierry Vanhecke: "Sta me toe te zeggen dat ik zelf ook soms moeilijk heb met de manier waarop politieke partijen zich in bochten weten te wringen. Als je vanuit het standpunt van een politieke partij denkt, ben je vaak eerst bezig met het overleven van de eigen partij in plaats van met het oplossen van de problemen van de mensen. Vandaar dat het vaak allemaal zo vreselijk lang duurt voor problemen opgelost raken."

jpe: Waarom heb je dan toch mee Pro Bruxsel opgericht ?

Thierry Vanhecke: "Wel, zoals het politieke landschap er nu aan toe is, zijn er geen alternatieven meer. En de media treffen daar mee schuld aan. De dag dat wij onze persconferentie hielden over onze institutionele voorstellen voor een nieuw en solidair België coverde Het Laatste Nieuws in het groot dat de VLD wil dat de politici 5 % minder gaan verdienen. Terwijl iederen weet, dat dat er toch niet van komt.

Wel verwacht ik dat er meer en meer thema-partijen zullen opkomen. Voor de derde leeftijd bv. De bevolking bestaat binnenkort voor één derde uit derde leeftijders. En met het geknabbel aan de pensioenen zullen die een stem willen hebben."

jpe: Maar we hadden al eens de partij Waardig Ouder Worden en dat is geen succes geweest.

Thierry Vanhecke: "Inderdaad, Maar er komen altijd meer ouderen én de pensioenen komen in zwaar weer terecht, dus kan zo'n partij in de toekomst wel succesvol zijn. Nu heeft iedere partij wel iets over de ouderen in haar programma, maar ze zijn er niet uitgebreid en grondig mee begaan. Een ander voorbeeld: de volksbeweging in Antwerpen tegen de Lange Wapper had ook kunnen leiden tot een nieuwe politieke partij.

Zo'n nieuwe partijen kunnen de politiek een stuk democratischer maken als ze de spelregels van de politiek ook ter discussie stellen. Neem nu het referendum. Een nationaal Belgisch referendum is op dit moment zelfs niet eens mogelijk. Voor referenda op gemeentelijk niveau moet je al de handtekeningen van 10 % van de gemeentelijke bevolking achter je iniatief krijgen. Dat is enorm veel. In jouw gemeente Schaarbeek zou dat 12.500 handtekeningen zijn op een bevolking van 125.000 inwoners.

Een aanverwant punt van kritiek op het politieke reilen en zeilen is dat het besluitvormingsproces zoals het nu marcheert, veel minder bepaald wordt door wat de partijen inhoudelijk voorstaan, dan door allerlei mechanismen. Er is nu al te veel dat niet kan. Zo is er geen federale kieskring. Er zijn geen overheidssubsidies voor kleine en nieuwe partijen. Er is de 5 % kiesdrempel. En dan is er de manier waarop de partijen zelf de kieslijsten samenstellen. Waarom hebben we bv. opvolgerslijsten nodig ?"

jpe: Ter verduidelijking: als politicus A die bovenaan partijlijst X staat niet gaat zetelen waar hij of zij verkozen is, dan neemt niet de tweede verkozene op de lijst de plaats van zetelen in, maar de man of vrouw die bovenaan de opvolgerslijst gezet werd. Ook al heeft bijna niemand voor die persoon gestemd.

Thierry Vanhecke: "Inderdaad. Politici zouden alleen nog mogen plaats nemen op lijsten van niveau's waar ze echt ook hun mandaat opnemen. Nu zet het systeem veel te veel dingen vast. Je moet de regels zodanig maken dat het veel democratischer wordt. Dat beschrijft VRT- journalist Ivan De Vadder ook in zijn nieuwste boek."

"Brussel wordt onderuitgehaald door de twee andere gewesten"

jpe: Wanneer en waarom werd Pro Bruxsel eigenlijk opgericht ?

Thierry Vanhecke: "Het is ontstaan uit contacten tussen allerlei Brusselaars onder andere naar aanleiding van het Brussels Manifest dat 5 jaar geleden aan alle Brusselaars werd voorgelegd. We willen alle verschillende geledingen van Brussel aan bod laten komen. Toen we daarvoor samenkwamen, rees de vraag: willen we blijven werken via individuele contacten tussen mensen of zetten we een structuur op ? Een partij ?

Midden 2008 zijn we dan gestart en al snel ondernamen we een aantal akties. Dan kwamen ook al vlug de verkiezingen van 2009. We kwamen daarbij op met concrete voorstellen en met de analyse dat Brussel als gewest, onderuitgehaald wordt door de twee andere gewesten. De Brusselse economie slabakt, het onderwijs staat voor grote uitdagingen; er zijn wel honderd bijkomende scholen in Brussel nodig. En ondertussen gaat zo'n vierde van het geld van het Gewest naar de MIVB die voor een groot stuk dient om pendelaars van buiten het gewest op en van hun werk te brengen.

Voor het tweetalig gewest Brussel moesten we dan in 2009 meteen twee lijsten indienen, want met één tweetalige lijst opkomen in dit tweetalig gewest, dat mag niet ! Dus moesten we afzonderlijk opkomen met Pro Bruxsel N en Pro Bruxsel F. Het resultaat was samengeteld exact 8.065 stemmen en dat is op Brussels niveau een pak meer dan bv. Groen! We werden meteen de 8ste van de 21 partijen die hier opkwamen en we zijn niet ver verwijderd van VLD en CD&V."

jpe: Met dien verstande dat de drie vermelde partijen zich alleen naar Nederlandstalige Brusselaars richten en jullie zowel Frans- als Nederlandstalige kiezers aanspreken.

Thierry Vanhecke: "Voila. Die kloof willen we dichtrijden. Daarom hebben we na de verkiezingen werkgroepen gevormd om onze thema's verder uit te werken. Een aantal groepen hebben hun conclusies reeds voorgelegd, zoals die over de institutionele hervormingen.

Ons standpunt is nu dat de Gemeenschappen moeten verdwijnen, met alles wat daarbij hoort (zoals in Brussel de VGC, Cocof en de GGC). Van gemeenschap tot gemeenschap - tussen Vlaanderen en Franstalig België - over de toekomst van het land onderhandelen, dat werkt niet. Dat is bewezen. Wij stellen daarom voor de drie gewesten van het land de voorrang te geven, of met de Duitstalige regio er bij, de vier gewesten.

Daarnaast wordt ook het Belgisch parlement anders georganiseerd. Van de Senaat die we niet willen afschaffen, zouden we een reflectiekamer maken, een trefpunt waar vertegenwoordigers van de vier gewesten samen vergaderen, samen met politici die op federale basis verkozen werden. De Kamer zal samengesteld zijn uit vertegenwoordigers van de bevolking van elk Gewest, terwijl de Senaat zal bestaan uit vertegenwoordigers van de Gewesten en, deels, van 15 senatoren verkozen in de federale kieskring.

jpe: Maar je weet goed genoeg dat geen enkele flamingant de gewestvorming met drie bespreekbaar acht. Een driedeling waarbij Brussel en Wallonië samen front kunnen vormen tegen Vlaanderen, dat is de nachtmerrie van elke flamingant. Een erg flamingantische De Standaard presteerde het op maandag 31 mei zelfs om op zijn pagina's 8 en 9 in het groot deze titel te plaatsen: "BELGIE - Lnd, 2 gwsten + 3 gmnschppen, op te knappen." Twee gewesten . . . Brussel werd gewoon niet als gewest meegeteld terwijl het toch officieel bestaat als Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Thierry Vanhecke: "Inderdaad sommigen achten die gewestvorming met drie onbespreekbaar. Maar mogen wij Brusselaars toch niet ook onze visie hebben ? Het is toch niet omdat de ene groep vindt dat iets absoluut niet mag, dat ze de andere groep het recht mag ontnemen om daar wel naar te streven ? We leven toch in een democratie ?

Het is overigens een evolutie die Europees ook bezig is. Jij schrijft vaak over provincies, maar ik denk dat die achterhaald zijn. In Europa zie je meer en meer regionale samenwerkingsverbanden ontstaan. Twee voorbeelden in onze buurt zijn die van de Euregio (Belgisch + Nederlands Limburg, Luik en de Duitse regio Aken) en de regio rond Kortrijk-Rijsel.

We evolueren naar een situatie van officiële en niet - officiële regio's die economische polen vormen."

jpe: Eén van de grote uitdagingen voor Brussel is de grote groep allochtone jongeren die te weinig scholing opdoen om later economisch mee te kunnen. Wat wil Pro Bruxsel hier aan doen ?

Thierry Vanhecke: "Het Brussels Gewest moet de beschikking krijgen over alle bevoegdheden inzake onderwijs. Eens dat het Gewest over deze bevoegdheden, die nu vallen onder de Franse en Vlaamse gemeenschappen, in eigen handen heeft stelt Pro Bruxsel voor om een algemeen tweetalig (NL-Fr) onderwijs organiseren vanaf de 1e klas van het lager onderwijs en het aanleren van een 3e en 4e taal vanaf het middelbaar onderwijs. En door een correcte financiering van het Gewest, moet ook het onderwijs beter gefinancierd kunnen worden zodat het zijn taak aankan."

Waarom negatief doen over je meertaligheid die alleen maar voordelen biedt ?

jpe: Nu we het over onderwijs hebben, wat heb je zelf gestudeerd ? Je schreef op je Pro Bruxsel blog dat je "als overtuigd Europeaan Brussel, hoodstad van Europa, wil helpen op de kaart te zetten als volwaardig gewest. Maar van waar kom je ? Ben je Brusselaar van geboorte ? Waar liggen je roots ?"

Thierry Vanhecke: "Van huize uit ben ik Antwerpenaar. In 1970 kwam ik naar Brussel en sindsdien heb ik hier in meerdere Brusselse gemeenten gewoond. Studeren deed ik aan de VUB: sociologie en communicatiewetenschappen. En waar ik nu ook actief ben in B Plus, was ik ook een tijd hoofdredacteur van A PLUS ... Maar dat was een tijdschrift voor architectuur en stedenbouw; toen reeds waren we daar bezig hield de grootstedelijke problematiek en energiezuinig wonen. Midden jaren '80 werd ik belast met de organisatie van de "Stads- en dorpsvernieuwingcampagne in Vlaanderen". Ik ben ook nog kabinetsmedewerker geweest bij het opstarten van het Brussels Gewest.Midden jaren 90 werkte ik een tijd als zelfstandige inzake "public affairs en crisis management consultant". Momenteel ben ik ambtenaar.

Dankzij al die jaren aktiviteit in Brussel ben ik steeds beter tweetalig geworden en nu kom ik op voor die tweetaligheid. Men heeft me lang allerlei schuldgevoelens aangepraat. Voor de Nederlandstaligen was ik een opportunist die naar de andere kant overliep. Voor de Franstaligen "le petit flamand". Ik spreek overigens ook Engels, "even slecht als ik Frans en Nederlands praat". Dat wat een positieve eigenschap zou moeten zijn, het meertalig zijn, daarvoor werd ik jarenlang een tikkeltje misprezen. Maar in de jobs die ik deed, ervaarde ik hoe meertaligheid je alleen maar voordelen biedt. Dus waarom daar negatief over doen ?

Die meertaligheid moeten we versterken net zoals er weer een Belgisch gevoel versterkt moet worden door die federale kieskring in te voeren zodat mensen uit heel het land kunnen stemmen voor mensen uit heel het land. Zodat Nederlandstaligen ook kunnen stemmen voor bekwamen Franstalige politici en omgekeerd.

We moeten af van die opsplitsing die leidt tot taalzuivere regio's. Is het niet al te gek dat er zelfs in Brussel geen unitaire partijen zijn ?"

jpe: En de PVDA ?

Thierry Vanhecke: "Dat is een uitzondering. Zij zijn consequent op dat vlak.

Nu bij de Belgische verkiezingen zijn er wel tweetalige lijsten toegelaten voor de Kamer maar niet voor het Parlement wat betekende dat we voor de Senaat hier in Brussel met onze partij twee keer 5.000 handtekeningen moesten ophalen om te mogen deelnemen aan de verkiezingen. "

jpe: Kan je dat niet vermijden door handtekeningen van verkozenen van de grote partijen te vragen ?

Thierry Vanhecke: "Inderdaad en die doen dat traditioneel om de andere grote partijen een hak te zetten. De MR geeft dan handtekeningen aan kleinlinks om zo de PS stemmen af te snoepen en omgekeerd. Dat is een traditie. Maar wat zien we nu ? Dat wij van geen van de grote partijen zo'n handtekeningen kregen. Blijkbaar vinden ze ons te ambetant. Zij willen ook geen van allen de gemeenschappen afschaffen. Raak daar niet aan ! Wij wel. Wij willen af ook van de concurrentie-logica en meer komen tot een Belgisch gevoel van samenwerking."

Een alternatief voor Kafka

jpe: Is jullie nadruk op de Gewesten niet al te économisch ? Want zoals het in België georganiseerd is, staat Gewest voor het economische en Gemeenschap voor het culturele, het onderwijs ook. En als je de Europese context er bij haalt: Europa is ook al economie wat de klok slaat.

Thierry Vanhecke: "De Commissie denkt inderdaad heel eng economisch. Ik mik meer op regio's met een eigen identiteitsgevoel. Weet je, in het Frans kan je het woord gemeenschap op twee manieren vertalen: door communauté of door collectivité. Wij staan voor een Brusselse collectiviteit. En die heeft niets te maken met wat er in Vlaanderen of Wallonië gebeurt.

Noteer overigens dat artikel 35 van de Belgische Grondwet stelt dat de Gewesten bepalen hoe zij werken en wat er nog naar de natie gaat.

In het algemeen moet hier het subsidiariteitsbeginsel gelden: doe iets op dat niveau waar het het beste gedaan wordt.

De sociale zekerheid, de pensioenen, buitenlandse zaken en ontwikkelingssamenwerking bv., dat organiseer je op Belgisch niveau. Het kan voor een Vlaams of Waals minister wel leuk zijn om ontwikkelingsprojecten in het Zuiden te kunnen bezoeken, maar die mensen ginder hebben er niets aan of ze nu hulp krijgen van Vlaanderen, Wallonië of België. Als het geld maar toekomt en goed besteed wordt. Nog zo'n voorbeeld: de geluidsnormen voor Zaventem. Nu kan een piloot afhankelijk van hoe hij komt aanvliegen, te maken krijgen met vier verschillende normen: Vlaams, Waals, Brussels en Belgisch. Dat is toch kafkiaans. Waar zijn we mee bezig ?"

jpe: Met postjes scheppen en verdelen voor politiekers en hun vriendjes ?

Thierry Vanhecke: "Belangrijk is dat je in erste instantie gaat kijken naar wat het beste werkt voor de mensen, niet voor de politici. En dan alles op het juiste niveau organiseren. En die lijn ook doortrekken naar Brussel. Eén van onze voorstellen is daartoe dat het Brussels Gewest inkomstenbelastingen mag heffen op de pendelaars die hier ook hun inkomen komen verdienen. De personenbelasting moet geïnd worden, daar waar het loon verdiend wordt.

Ander voorbeeld: het veiligheidsbeleid. Er moet veel meer samenwerking komen binnen de Brusselse politie, er moeten zo'n honderdtal wijkcommissariaten komen en er moeten hier agenten zijn die uit Brussel zelf komen, die de stad kennen en er niet even komen in rondlopen. "

Steeds vaker gediscrimineerd omdat je in Brussel woont

jpe: Men hoort soms wel eens dat Brusselaars in België tweederangsburgers aan het worden zijn. Een voorbeeld: de Vlaamse jobkorting, die kon je als Nederlandstalige Brusselaar niet krijgen. Dan maken ze je altijd wijs dat wij Brusselse Brabanders, ook Vlamingen zijn, maar als het op de centen aankomt ...

Thierry Vanhecke: "Dat is één heel duidelijk voorbeeld. Maar er zijn er steeds meer. Zo werd er in het Waalse Marshallplan voor taallessen in het buitenland financiële steun voorzien voor studenten die in het buitenland talen gaan studeren. Maar wat kreeg een familielid dat daar dacht voor in aanmerking te komen, te horen: "Neen, niet voor jou, want jij woont in Brussel."

De Brusselaar wordt inderdaad een tweederangsburger. Nog een concreet voorbeeld. De Vlaamse Gemeenschap betaalt de Brusselse MIVB voor de vervoersabonnementen van Vlaamse jongeren. Maar de Brusselse jongeren krijgen bij de MIVB geen gratis abonnementen.

En zo komen er steeds meer discriminaties van de Brusselaars in dit land. "Alle Belgen gelijk" .. Steeds minder de regel. Nog een voorbeeld. Een vriendin die werkt voor een omroep kreeg het voorstel om onder voordelige voorwaarden een levensverzekering te nemen. Toen zij wou inschrijven, werd ze geweigerd: "Neen, je woont in Brussel. Daar kost het tweemaal de prijs want de mortaliteit en de onzekerheid is er te hoog." Als de privé dus ook nog eens de Brusselaars begint te discrimineren !"

Brussel of Brabant ?

Na een kort intermezzo, gaat het gesprek opeens verder over BHV.

Thierry Vanhecke: "BHV dat is een gewestelijke materie die door Vlaanderen moet opgelost worden. Brussel heeft daar geen uitstaans mee. Wel moet de Europese richtlijn op bescherming van de minderheden, door alle gewesten aanvaard en gerespecteerd worden. Voor Pro Bruxsel is BHV geen issue."

jpe: Waarvan akte, maar plooi je met dit soort standpunten niet te zeer op Brussel terug ? Moeten we niet Brussel in zijn economische en menselijke contekst zien, in Brabant. Waarom ontwikkel je niet heel Brabant als één regio ?

Thierry Vanhecke: "Ik vind dat er wel over de grenzen samengewerkt moet worden."

jpe Maar waarom over de grenzen ? Waarom spreken we nu in wat vroeger de ene provincie Brabant was, over al die grenzen ? Jullie schrijven zelf in jullie programma dat het beleid in Brussel zich moet "richten op een mobiliteitsbeleid dat ook de verschillende werkgelegenheidsbekkens van het hinterland van Brussel bedient zodat de Brusselse werkloosheid daalt."

Dat hinterland, dat heeft een naam: dat is de provincie Brabant. Haar heb je nodig om de Brusselaars aan een job te helpen. Je kan Brussel echt niet als een eiland zien.

Om nog es terug te komen op "BHV": de Franstaligen die nu naar de Vlaamse buurgemeenten van de Brusselse regio verhuizen en die daar verfransen, zijn dat niet mensen die vertrekken uit Brussel omdat ze in Brussel steeds meer door de binnenkomers uit het buitenland én hun grote gezinnen verdrongen worden ? Moet je dan niet naar een integrale oplossing voor heel Brabant, voor heel België ?

Thierry Vanhecke: "Dat is inderdaad een belangrijk aspect dat je mee in de evaluatie moet opnemen. Ondanks de uitstroom blijft het bevolkingsaantal groeien en de vraag naar sociale woningen alsmaar stijgen. We staan hier dus vandaag voor een dubbel fenomeen: bijkomende kwalitatieve en energiezuinige huisvesting voorzien in grote getale, met aandacht voor sociale mix en voor voldoende aangename groene ruimtes. Brussel beschikt nog over groen in vergelijking met andere grote steden, en daar moeten wij zorg voor dragen. Daarnaast is het ook zo dat nieuw toegekomen Brusselaars op een behoorlijke manier moeten onthaald worden en wij de verantwoordelijkheid hebben om hen uitzicht te geven op een menswaardige toekomst, waardoor gettovorming kan vermeden worden. Maar zo'n probleem pak je aan van bij het begin, met name het onderwijs. Of zelfs vroeger: bij de crèches. Er moeten zo'n 2 à 300 nieuwe erkende crèches bijkomen, waar men best meteen de jongsten laat kennis maken met meerdere talen. En daarna, tweetaligheid van in het kleuteronderwijs, en 3 à 4-taligheid in het middelbaar onderwijs. Aldus sluit je ook nauw aan op de arbeidsmarkt, waar de vraag naar meertaligen alsmaar groter wordt. En het activeringsbeleid moet ook afgestemd worden op werkzoekenden, met daarbij transregionale afspraken. In Zaventem -vroeger Brussel-Nationaal- is er zeker nog een pak werkgelegenheid te vinden, ook voor Brusselse jongeren.

Je sprak over Brabant; dat staat niet zo op het verlangenlijstje van Pro Bruxsel maar inderdaad, moesten een aantal materies zoals mobiliteit, ruimtelijke ordening, afvalbeheer enz vanuit een provinciaal perspectief benaderd worden, zouden er zeker gunstige resultaten uit voortvloeien. Maar dan moet het wel gaan om de vroegere provincie Brabant; niet de taalzuivere 2 provincies die we nu kennen. En dan hef je meteen ook de functie van goeverneur voor Brussel af en voegt zijn bevoegdheidspakket bij de Brusselse regezring.

jpe: Inderdaad, terug naar onze oude eengemaakte provincie Brabant. De flaminganten zullen het graag horen. Iets anders nu: waar situeert Pro Bruxsel zich op de links rechts as ?

Thierry Vanhecke: "Onze partij telt progressieven en liberale pragmatici. Voor ons is dat onderscheid van weinig belang in de context waarin we werken. Het zal eerder gaan om deze vraag: wie draagt bij tot een gemeenschappelijk project voor Brussel ? Ik zou nu kunnen zeggen van welke partijen ik daarbij het meest verwacht, welke politici ik er het best toe zie bijdragen, maar namen noemen past hier niet, want bij elke politicus zijn wel kritische kanttekeningen te maken. Onze volgende uitdaging - na de verkiezingen - wordt alvast hoe we druk kunnen uitoefenen op de traditionele partijen om een beter grootstedelijk beleid uit te werken. Hoe de grote steden degelijker doen functioneren ?

Nog één concreet pijnpunt dat ik wil vermijden: de leegstandstaks. Die is er, maar wordt niet toegepast. De burgemeesters willen zich niet onpopulair maken. Erger is nog dat er zelfs veel overheidsgebouwen leeg staan. Met welke arrogantie leggen politici dan aan de burger regels en boetes op, als ze de regels zelf niet nakomen ?

Wat met de bevolkingsexplosie en Brussels leefbaarheid ?

jpe: Die leegstand aanpakken, kan je ook als een daad van ecologisch bestuur beschouwen. Wat zijn jullie andere prioriteiten op ecologisch vlak ? In jullie programma staat er wel een hoofdstuk over mobiliteit waar ik uit leer dat je de auto minder koning wil laten zijn en dat je de "zachte verplaatsingen" en het openbaar vervoer wil bevorderen, maar een goed milieubeleid omvat meer dan mobiliteitsbeleid. Wat wil je doen inzake de luchtvervuiling, de lawaaihinder, het beperkte groen en de beperkte speelplaatsen in Brussel ? Wat ook met de bevolkingsexplosie die heel de leefbaarheid van het Brussels milieu zwaar belast ? Geen woord over cursussen Familieplanning in jullie programma, daar waar het OCMW van Antwerpen die wel al geeft bv. Is er ook geen nood om voor de Brusselaars massaal cursussen milieu-respect te organiseren, al was het maar om hen de auto meer te laten staan, om hun huisvuil netjes te sorteren enz. Want dat Brussel op veel plaatsen vuil is, weet iedereen. Hoe ook dat aanpakken ?

Thierry Vanhecke: Inderdaad, het aanpakken van de leegstand, het saneren van oude woningen die aangepast worden om minder energie te verbruiken of zelfs via aktieve zonneënergie voor een deel in de eigen behoeften te voorzien; het past in dit ecologisch plaatje. Pro Bruxsel wil niet overal en ten allen tijde origineel zijn: het Gewest neemt zich voor om tegen 2020 het energieverbruik in het Gewest met 20% te doen dalen. Wel; laten we gewoon het nodige doen om dat streefdoel te halen. dat bekom je enkel via een vlotte samenwerking tussen overheid, industrie en particulieren, die verantwoordelijk zijn voor het huishoudelijk verbruik en de vervuiling die hun vervoermiddel veroorzaakt. Ik denk mij te herinneren dat zo'n 20% van het autoverkeer gebeurt op een afstand van minder dan 5 kilometer, en 50% op minder dan 10 kilometer! Dat zijn toch sprekende cijfers waarmee je de bevolking kan sensibiliseren.

Daarnaast, en dit is een heel persoonlijke noot, ben ik ervan overtuigd dat de beperking van je vleesconsumptie, met inachtname van de vervuiling geproduceerd voor de teelt, het vervoer, het slachten, de verpakking en het transport tot bij de verbuiker ook veel kan opleveren. Met één dag per week geen vlees te éten haal je al meer dan de helft van je 20%-doelstelling. Studies zijn dat nu cijfermatig aan het vastleggen.

Dus ja inderdaad, massale cursussen milieu-bewustzijn moeten er komen van op zeer vroege leeftijd, met respect voor al die goederen die niet zuinig worden gebruikt omdat ze niets of zeer weinig kosten, zoals water.

Het fenomeen van de bevolkingsexplosie in Brussel zijn we nog aan het bestuderen, maar duidelijk is dat er meer zal moeten geduid worden, en dat we allen een verantwoordelijkheid dragen ten opzichte van de herbergcapiciteit van Gaïa.

jpe: Hoe zit het met de multiculturele invulling van jullie kandidatenlijsten ?

Thierry Vanhecke: "De leden van onze partij zijn heel divers. We hebben mensen van verschillende origines. Maar het zijn mensen die al een Belgisch, een Brussels traject doorlopen hebben; die al de tradities van de stad hebben opgenomen, mensen die soms meer talen kennen dan jij of ik! Mensen staan dus niet op de lijst omdat ze van die of die origine zijn, maar omdat ze aan een Brussels project willen meewerken."

jpe: De vooruitzichten voor 13 juni ? Hoe zie je die ?

Thierry Vanhecke: "Het doel van Pro Bruxsel is om een verkozene in de Kamer te krijgen."

jpe: Hoeveel stemmen zijn daarvoor nodig ?

Thierry Vanhecke: "24.000 stemmen. Dat is ons streefdoel. We komen van 8.000 en we moeten nu aantonen dat we stevig aan het groeien zijn en dat men in de komende jaren met onze standpunten rekening zal moeten houden, omdat heel wat burgers achter ons staan. En in 2014 mikken willen we verkozenen behalen in het Brussels Parlement."

http://mediadoc.skynetblogs.be

Europese hoofdstad verknoeit eigen Art Déco-patrimonium

Slaap rustig, Brusselaaar, morgen is er weer een waardevol monument gesloopt!

Buitenlandse bezoekers komen maar al te graag naar Brussel om er kennis te maken met hier aanwezige bouwkundig erfgoed. Art Déco et Art Nouveaugebouwen worden opgezocht, zoals men naar Wenen gaat om Jugendstijlmonumenten te bekijken.

De voorbije dagen raakte bekend dat er alweer een uniek Art Déco; namelijk hotel Le Berger in Elsene, voor de slopershamer zal gaan.

Het gebouw is zowat 75 jaar oud en behoort tot de levende geschiedenis van Brussel en alle Brusselaars. Blijkbaar heeft de Brusselse commissie voor Monumenten en Landschappen onvoldoende armslag om beschermingen af te dwingen. De gemeente Elsene en de bevoegde schepen aldaar verkiezen blijkbaar de financiële opbrengdten van een fitnesscentrum(er bestaan er wel al enkele tientallen in Brussel) boven het bewaren van dit stukje Brussels gemeenschappellijk geheugen.

Wat mij in deze vooral stoort in dit verhaal, is dat Brussel nog steeds niet kan terugvallen op een systematische inventaris van waardevolle gebouwen en monumenten, zoals Vlaanderen en Wallonië dat wel kunnen (zie de volumineuse boeken « Bouwen door de eeuwen heen » voor Vlaanderen en « Le patrimoine monumental de la Belgique » voor Wallonië).

Zouden we niet mogen verwachten dat de dienst Monumenten en Lanschappen van het Gewest hoogdringend een systematische inventaris van waardevolle/te klasseren gebouwen en monumenten zou opstellen, in samenwerking met de Koninklijke Commissie?

Of blijft men er de voorkeur aan geven dat zulke onderwerpen liefst opgevolgd worden door de -min of meer- wakkere burger?

Hoelang gaat er in Brussel nog ongestraft gesloopt kunnen worden zonder eerbied voor wat waardevols is? En wanneer wordt cultuur eindelijk definitief een Brusselse Gewestmaterie, waarbij een gedurfd beleid gevoerd kan worden inzake bouwkundig erfgoed, maar ook kwalitatieve moderne architectuur?

Wie geen belangstelling heeft voor ons 'monumentaal' verleden, kan onmogenlijk werken aan een kwalitatief hoogstaande gebouwde omgeving voor de toekomst.

Voor meer informatie betreffende hotel Le Berger: http://www.focale-alternative.be/hotel-berger-patrimoine/